Limity kosztowe dla aut „luksusowych”. Jak je stosować?

Takie wnioski wynikają z niedawnego wyroku WSA w Białymstoku z 7 lutego 2024 r. (sygn. I SA/Bk 490/23). Podatnik, który wniósł skargę na niekorzystną dla niego interpretację indywidualną, próbował przeforsować stanowisko, zgodnie z którym ustalając limit rat okresowych z umowy leasingu samochodu „luksusowego”, które może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, nie powinien uwzględniać ceny wykupu pojazdu po zakończeniu umowy leasingu. WSA w Białymstoku nie podzielił tej argumentacji, odwołując się wprost do treści ustaw o podatkach dochodowych i oddalił skargę.

W tym kontekście warto krótko przypomnieć funkcjonujące regulacje dotyczące odliczeń podatkowych od leasingowanych pojazdów. Od 1 stycznia 2019 r. obowiązuje ograniczenie w ujmowaniu w kosztach podatkowych wydatków związanych z umowami leasingu, których przedmiotami są samochody osobowe określane mianem „luksusowych”. Wyłączenie dotyczy samochodów o wartości przekraczającej co do zasady 150 tys. zł brutto (w zależności od sytuacji podatnika i podejmowanych przez niego dodatkowych działań może to być również kwota 165,5 tys. zł lub 184,5 tys. zł brutto).

Ograniczenie polega na tym, że podatnik, który zawarł na samochód osobowy umowę leasingu, najmu, dzierżawy lub inną umowę o podobnym charakterze, nie może ująć w kosztach podatkowych związanych z nimi wydatków w wysokości przekraczającej ich część – ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 tys. zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy (ew. kwota 225 tys. zł, jeżeli przedmiotem leasingu jest samochód elektryczny lub z napędem wodorowym).

Jednocześnie wprowadzona została reguła, zgodnie z którą podatnik nie może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia nabytego samochodu osobowego, w części przewyższającej kwotę 150 tys. zł (również w tym kontekście limit dla samochodów elektrycznych i wodorowych wynosi 225 tys. zł).

W przypadku leasingowanych samochodów osobowych przepisy przewidują zatem dwa limity, które korzystający powinien stosować niezależnie od siebie. Pierwszy z nich dotyczy rat okresowych, a właściwie części odnoszącej się do spłaty wartości samochodu osobowego, czyli tzw. części kapitałowej raty. Drugi natomiast stosowany jest przy wykupie pojazdu z leasingu i pozwala na zaliczenie do kosztów ceny wykupu we wskazanych powyżej kwotach.

Funkcjonowanie niezależnie od siebie wskazanych powyżej dwóch limitów nie oznacza jednak, że podatnik, obliczając część raty okresowej, którą może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów (stosując wspomnianą proporcję), powinien brać pod uwagę wyłącznie opłatę wstępną i raty okresowe, z wyłączeniem ceny wykupu samochodu osobowego po zakończeniu umowy leasingu.

Byłoby to wprost sprzeczne z obowiązującymi regulacjami, które nakazują przy ustalaniu proporcji odnoszenie się do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem umowy leasingu. Dodatkowo przyjęcie wykładni, którą zaproponował podatnik i przedstawił do oceny Dyrektorowi KIS w omawianej sprawie, byłoby zdaniem WSA w Białymstoku nielogiczne i nierealne, a przede wszystkim prowadziłoby do sytuacji, w której podatnik dokonałby obejścia wprowadzonych przez ustawodawcę zasad limitowania kosztów uzyskania przychodów od samochodów osobowych.

Mimo że WSA w Białymstoku w powołanym na wstępie wyroku przedstawił stanowisko niekorzystne dla podatnika, należy się z nim zgodzić. Użytkując samochód osobowy finansowany umową leasingu, należy stosować proporcję w odniesieniu do części kapitałowej rat okresowych. Proporcja ta natomiast nie ma zastosowania do ceny wykupu, do której odnosi się ogólny limit amortyzacji, stosowany do nabycia pojazdów.